promus

Norsk (nynorsk)

Heimlandet Barndom

roman

I denne eventyrskildringa fortel Edvard Hoem om oppveksten sin i Romsdal på 1950-talet, fram til han som 14-åring reiser til byen og bestemmer seg for å bli forfattar. Romanen utkom første gang i 1985 og er rekna blant dei beste i Edvard Hoems forfattarskap.Omtalen er utarbeidet av BS.

Hoem skriv denne gong om det foreldra hans ikkje snakka om, nemleg korleis dei trefte kvarandre i 1945, og kva det var som førte til at akkurat dei slo seg i lag. Faren var lekpredikant. Mora var kokke på Fåberg pleieheim, og ho fekk ei dotter med ein tysk soldat i 1945. Ingen ville trudd at lekpredikanten og kokka ville finne kvarandre. "Mors og fars historie" handlar om at livet av og til tar sin eigen veg og at ingen ting blir slik som vi først hadde tenkt oss det. Dette er ei erindringsbok, der det som er av dokumentasjon er overskride for å dikte fram livshistoria til foreldra. Han har vore nominert til Nordisk Råds litteraturpris to gonger. 206 s. Ib. 2005.

Mors og fars historie

Hoem skriv denne gong om det foreldra hans ikkje snakka om, nemleg korleis dei trefte kvarandre i 1945, og kva det var som førte til at akkurat dei slo seg i lag. Faren var lekpredikant. Mora var kokke på Fåberg pleieheim, og ho fekk ei dotter med ein tysk soldat i 1945. Ingen ville trudd at lekpredikanten og kokka ville finne kvarandre. "Mors og fars historie" handlar om at livet av og til tar sin eigen veg og at ingen ting blir slik som vi først hadde tenkt oss det. Dette er ei erindringsbok, der det som er av dokumentasjon er overskride for å dikte fram livshistoria til foreldra. Han har vore nominert til Nordisk Råds litteraturpris to gonger.

Hoem skriv denne gong om det foreldra hans ikkje snakka om, nemleg korleis dei trefte kvarandre i 1945, og kva det var som førte til at akkurat dei slo seg i lag. Faren var lekpredikant. Mora var kokke på Fåberg pleieheim, og ho fekk ei dotter med ein tysk soldat i 1945. Ingen ville trudd at lekpredikanten og kokka ville finne kvarandre. "Mors og fars historie" handlar om at livet av og til tar sin eigen veg og at ingen ting blir slik som vi først hadde tenkt oss det. Dette er ei erindringsbok, der det som er av dokumentasjon er overskride for å dikte fram livshistoria til foreldra. Hoem har vore nominert til Nordisk Råds litteraturpris to gonger. Omtalen er utarbeidd av BS.

Året er 1911. Julie Elisabeth Hoem, felemakar Lars Olsen Hoems yngste dotter, døyr på gamleheimen på Nordnes, 75 år gammal. I Bergens Tidende står det at ho hadde ingen efterladte og efterlod sig intet. Romanen "Husjomfru" fortel om livet hennar. I utgangspunktet er Julie Elisabeth ei ungjente som aldri slår blikket ned, og som vekker oppsikt kvar ho kjem. Men tidene forandrar seg, og menneska blir forandra av tidene. Etter å ha tent i tidlege ungdomsår i fine hus i Christiansund, lever Julie Elisabeth som husjomfru hos dei fremste familiane i Bergen. Ho har mange tenarar under seg. Ho inntar måltida ved herskapets bord. Men ho får også erfare at det er stor avstand mellom klassane, og at den privilegerte posisjonen ikkje eigentleg er hennar eigen. Ut frå eit sparsamt tilfang av historiske fakta løftar Edvard Hoem fram eit kvinneliv i tida før velferdssamfunnet var ein realitet. "Husjomfru" er romanen om korleis tilfeldige avgjerder får livsvarige konsekvensar, om draumar om kjærleik som aldri vart fullbyrda, men også om eit liv fylt av meining.

Husjomfru

Edvard Hoem byrja å skrive dikt allereie på gymnaset. I 1969 kom hans debut og første diktsamling, “Som grønne musikantar”. Sidan har han skrive mange fleire romanar og diktsamlingar, mellom anna den prisbelønte “Felemakaren” (2020). Lyrikken har alltid vore viktig for Edvard Hoem; han har skrive eit flust av songar, kjærleiksdikt, “konsertdikt” og salmar. Hoem har vunne fleire prisar og utmerkingar for arbeidet sitt, mellom anna Kritikerprisen, Nynorsk litteraturpris, Ibsenprisen og Brageprisens hederspris. Omtalen er utarbeidd av BS.

Ute, langt der ute

Lars Olsen Hoem var en av de fremste felebyggerne i Norge på 1800-tallet. Han vokste opp på plassen Fræna i Romsdalen, hvor Edvard Hoem langt senere også vokste opp. Lars ble født i 1782 og døde i 1852. Napoleonskrigene herjer i Europa, og Lars blir innkalt til tjeneste i marinen. Han seiler i flere år og er med i store slag og i kornhandel. I 1809 blir han krigsfange på et fangeskip. Det er her «i prisonen» han lærer kunsten å bygge feler. Dette er årsaken til at minnet om felebyggeren, Lars Olsen Hoem, fortsatt lever. Romanen handler også om det store livet ute og det lille livet hjemme, om mennesker i fangenskap, om vennskap mellom menn og om kjærlighet til havet, friheten og musikken. Omtalen er utarbeidet av BS.

Felemakaren

I 1821 gjekk Martha Kristine Nesje til fots frå Romsdal til Christiania for å ta utdanning som jordmor. Sidan gjekk ho tilbake til Romsdal, der ho verka som jordmor i 50 år. Med denne forteljinga har Edvard Hoem skreve ein forløpar til historia om slåttekaren Knut Hansen Nesje. Boka skildrar livet og vala til Marta Kirstine, ei husmannsdotter som kjempa seg til utdanning, som nekta å ta ektemannens familienamn, og som aldri let seg knekke av bygdesnakket. Det skulle ta nesten ein kvinnealder før «Jordmor-Stina» stod att med respekt og beundring for livsverket sitt blant sambygdingane. Denne boka er ei sterkt revidert og utvida utgåve av ei bok Hoem skrev i 2008, i høve Norsk Jordmorsforbunds 150-årsjubileum. Omtalen er utarbeidd av BS.

Jordmor på jorda

Året er 1927, og Eilert Knudtson reiser til Noreg for å møte søskena sine igjen. Det er trettifire år sidan han såg dei sist. Eilert reiser òg for å handtere sorga og saknet etter kona Martha sin død. Nevøen Lars Hoem, son av Anton Edvard, vil gjerne bli med onkelen tilbake til Canada. Han vil vekk, det er ein stor stein som skyggar for sola der han er no. Men livet i det nye landet blir heller ikkje problemfritt for den unge mannen. For Eilert startar ein hard kamp for å overleve som farmar. Han har gjeld han ikkje kan betale, noko som fører til at styresmaktene tar jorda frå han og tvingar han til å bli leiglending. Dei neste åra blir ein kamp mot naturkreftene og fallande prisar - for å vinne tilbake det han har tapt. «Liv andre har levd» er den fjerde boka i Edvard Hoems store familiekrønike. Omtalen er utarbeidd av BS.

Liv andre har levd

I den tredje boka i Edvard Hoems store familiekrønike følgjer vi dei to brørne Anton Edvard i Romsdal og Eilert i Donalda på Alberta-prærien. Dei prøver begge å bygge seg opp frå nesten ingenting, dei arbeider hardt, konkurrerer med og inspirerer kvarandre. Ute i verda rasar første verdskrig, titusenvis mister livet på vestfronten. Då krigen er over endrar konjunkturane seg, og det blir tydeleg at det fins ting i livet som sjølv ikkje hardt arbeidande menn er herre over. Den nye tida bringer med seg automobilar, telefonlinjer og ein musikk som påverkar både unge og gamle menneskesinn. Omtalen er utarbeidd av BS.

Land ingen har sett

På kaia står Knut Hansen Nesje, blinda av tårer. Han tek farvel med sonen Eilert Knutsen. Berre seksten år gammal går han om bord i dampskipet med kurs for Amerika. Eilert er ein vakker ung mann, og jentene i det nye landet ser ikkje vekk. Men Eilert forsøker å la arbeidet styre han. Det skal kome ei stor omvending i Eilerts liv. Etter tolv år i Sør-Dakota, Minnesota og Wisconsin bryt han opp og startar på den lange reisa til Albertaprærien i Canada. Heime i Norge ser Nesje at åra går, og uroar seg for om han nokon gong skal få sjå sonen sin att. «Bror din på prærien» er ein slektsroman fortalt på same vis som Hoems roman «Slåttekar i himmelen».

Bror din på prærien

Året er 1874 og Knut Hansen Nesje arbeider som slåttekar i Reknes-lia utanfor Molde. Han er enkemann på andre året då Serianna brått dukker opp. Ho er ei spesiell kvinne, ho røyker pipe og tar Nesje med seg på seifiske. Snart giftar dei to seg og får barn. Nesje og Serianna lev, som mange andre, eit liv i hardt arbeid. Men stadig fleire sel unna det dei eig for å satse på draumen om Amerika. Etter kvart kjem det brev frå dei som allereie har reist, dei fortel om det nye landet med eit frodig, men også ugjestmildt landskap kor dei byggjer sine gardar. Dette er ei forteljing om arbeid, stoltheit og kjærleik, om å satse og ofre. Knut Hansen Nesje var Edvard Hoem sin oldefar.

Slåttekar i himmelen

Det fjerdet og siste bandet i biografien om Bjørnstjerne Bjørnson dekkjer tidsrommet 1899 fram til Bjørnson døydde i Paris 26. april 1910. Bjørnson og Karoline lever vekselvis i Roma, i Schwaz i Østerrike og på Aulestad. Bjørnson retter samfunnsengasjementet sitt ut mot verda: mot antisemittismen i Frankrike, mot den språklege undertrykkinga av østeuropeiske minoritetar, for fredssaka og for unionsoppløysinga. Diktaren er omstridd, men anerkjent. Hausten 1903 blir han tildelt Nobels litteraturpris. Bjørnson døyr etter langvarig sjukdom. Båra blir frakta til København med den danske kongevogna og derfra om bord i panserskipet "Norge". Meir en femti tusen var til stades då Bjørnson blei gravlagt i Kristiania.

Edvard Hoem

Som forfatter

Emner knyttet til Edvard Hoem

Kontakt

Info

Nettstedet

Kontakt

Info

Nettstedet

Edvard Hoem

Som forfatter

Husjomfru : roman

Ute, langt der ute : dikt 1967-2021

Felemakaren : roman

Jordmor på jorda : huset under Blåhammaren

Liv andre har levd : roman

Land ingen har sett : roman

Bror din på prærien : roman

Slåttekar i himmelen : roman

Det evige forår : Bjørnstjerne Bjørnson 1899-1910

Emner knyttet til Edvard Hoem

Kontakt

Info

Nettstedet